اهمیت استعدادیابی کودکان برای همه ما روشنه.ما می‌خوایم بچه‌های خودمون رو از سنین کودکی در مسیر موفقیت قرار بدیم و با برنامه‌ای منسجم پیش بریم.البته استعدادیابی موضوعی تخصصی به حساب میاد. اما این‌طور نیست که والدین نتونند نقشی در این داستان داشته باشند. بهرحال هیچ کس بهتر از پدر و مادر فرزندش رو نمی‌شناسه و هیچ کس به اندازه این دو نفر رفتار و علائق کودک رو از بدو تولد، رصد نکرده. بنابراین والدین نقش بسیار کلیدی دارند که نمی‌تونیم نادیده بگیریم.استعدادیابی کودکان یکی از مهم‌ترین وظایف پدر و مادر محسوب میشه. ما باید به کودکانمون کمک کنیم تا مسیرشون رو پیدا کنند، اما این کمک باید با هدف و برنامه و بر پایه اصولی خاص انجام شود.
در این پست می‌خوایم روش‌هایی که والدین می‌تونند به استعدادیابی کودکان کمک کنند رو توضیح بدیم.
هنگام بازی او را تماشا کنید
آیا فرزندتون دوست داره توی بازی‌های گروهی شرکت کنه یا فردی؟ آیا تمایل داره دور پارک بدوئه یا اینکه ساکت جایی بنشینه؟ سریع‌تر سراغ کدوم می‌ره،دفتر نقاشی یا تبلتش؟مشاهدۀ چیزایی که کودک موقع بازی یا تفریح انتخاب می‌کنه، ایده‌های جالبی در مورد استعداد و تواناییش در اختیار شما قرار می‌ده.در واقع کاری که شما انجام می‌دید یکی از اولین بخش‌های فرآیند استعدادیابی کودکان است.
به او حق انتخاب دهید
والدین به صورت عادی کودکان رو به انجام بعضی فعالیت‌های خاص مانند ورزش یا موسیقی تشویق می‌کنند.کاملاً قابل‌درکه شما او رو کلاس شنا ثبت‌نام کنید و تشویقش کنید تا سریع‌تر شنا یاد بگیره، اما آیا کلاس شنا واقعا جاییه که استعداد و توانایی‌هاش شکوفا میشه؟ شاید علاقۀ بیشتری به دوچرخه‌سواری یا شطرنج داشته باشه. والدین باید این واقعیت رو بپذیرند که فرزندشون در نهایت تبدیل به کسی میشه که خودش می‌خواد! کلید طلایی این است که کودک واقعا بتونه تا جایی که امنیت روانی و جسمیش به خطر نیفته، زمینه‌های مختلف رو امتحان کنه.شما می‌تونید کلاس شنا ثبت‌نامش کنید،اما لطفا بهش حق انتخاب بدید اگر از اون فعالیت خوشش نیومد، بتونه نظرش رو با خیال راحت با شما در میون بذاره.فراموش نکنیم هدف از فعالیتی مانند استعدادیابی کودکان این است که بتونیم چیزی که براشون موثرتره انتخاب کنیم، نه چیزی که ما دوست داریم.
علائق او را تأیید کنید
اکثر والدین فکر می‌کنند انجام بازی‌های کامپیوتری وقت تلف کردنه. اما شاید فرزند شما به گرافیک، انیمیشن، داستان‌سرایی و حل مسئله علاقمند باشه و همۀ این‌ها رو به صورت بازی کامپیوتری تمرین می‌کنه. بنابراین به جای سرزنش، به تفریحات و علائقش توجه کنید و فعالیت‌های همسو با اونها رو در دسترس قرار بدید.
تشویقش کنید تا علائق خود را ابراز کند
اگر فرزند شما از مدرسه به خونه رسید سریع دفترش رو برداره و شروع به نوشتن داستان کوتاهی بکنه، طبیعیه که شما خوشحال می‌شید. اما اگر شروع به کشیدن کاریکاتور کرد چی؟
آیا بازم همون اندازه خوشحال می‌شید؟ بهش اجازه بدید چیزایی که دوست داره ابراز کنه. اگر باهاش اختلاف نظر دارید اتفاق خاصی نمی‌افته اگر کمی این اختلاف نظر را پیش خود نگه دارید و اجازه بدین کارش رو انجام بده.
|
