گویا بشر تا کنون با هیچ جانوری به اندازه موش ها مبارزه نکرده باشد ؛مبارزه ای که از لحاظ زمان ، مکان و کیفیت زورآزمایی ،ابعاد بسیار گسترده ای داشته است !
انواع بسیاری از حیوانات را موش نامیده اند ولی بیشتر آنها جانورانی هستند بی آزار و حتی برای انسان جالب توجه.اما موش های متداولی که به رنگ سفید و قهوه ای یافت میشوند ؛انزجار بشر را نسبت به همه ی موش های جهان ، برانگیخته اند.
چرا انسان با موش مبارزه میکند ؟
زیرا این جانور همه سال ها صدها میلیون کیلو از غلات او را تباه می کند.
موش عامل نابودی تخم حیوانات ، جوجه و مرغ و حتی پرندگان نغمه ساز نیز هست و در منازل و کشتی ها هم ، خوراک انسان را به یغما می برد.
یعلاوه موش با جویدن کبریت ،لوله های گاز و سیم های برق ،عامل بسیاری از آتش سوزی ها هم بوده است. گذشته از اینها،موش به اثاث منزل صدمه میزند ، کف اتاق را سوراخ میکند وبالاخره ناقل بیماری هایی همچون ( طاعون خیارکی ) میان افراد بشر است.
گویا در شهر ها به تعداد خود مردم ، موش هم وجود داشته باشد. در برخی از جاها این رقم به سه یا چهار برابر اهالی شهر میرسد .موش از داخل و خارج خانه های مسکونی نقب می زند، از دیوار بالا میرود در همه جا چه خشک و چه نمناک زندگی میکند ، تره بار را ازهر چیز دیگر بیشتر دوست میدارد ولی با این وصف ،از هیچ خوراکی دیگری هم رویگردان نیست.
پس میبینید که این جانور در همه جا قادر به زندگی است و همه چیز را هم میتواند خوراک خود سازد. مهار کردنش هم کار آسانی نیست . یک موش ماده قادر است در سال دو توله بزاید . نوزاد ها هم ظرف 4 ماه قادر به زاد و ولد می شوند !
با این همه زیانهایی که موش برای انسان دارد ، تاکنون فایده هایی ارزنده نیز برایش داشته است .از آنجا که بسیاری از اندام های موش شباهت زیادی بر روی آن انجام داده اند . پاره ای از معلومات نوین بشر مثلا درباره ی غدد ، واکنش های عصبی وبرنامه های غذایی ، از راه آزمایش های موش ها بدست آمده است ، گو اینکه همه ی این آزمایش ها صد در صد هم اطمینان بخش نیستند.